de oudejaarsdag

De avond ervoor had ik mezelf beloofd extra vroeg op te staan, zodat ik bij dag en dauw, voor de anderen uit bed zijn, zonder dat iemand het merkt het huis zou kunnen uitsluipen. Om half zeven word ik wakker, door het open raam komt slechts schaars wat licht, te vroeg nog. Ik dommel weer rustig in, tot, zeven uur, het is nu helemaal licht, maar de zin is verdwenen. Nog geen vijf minuten later staat ze naast mijn bed, dat ik beloofd had vroeg op te staan.

Acht uur, het pad is nog stil en leeg, de zon doet zijn best de lage nevel tussen de struiken te verdampen. Ik loop een van de laatste podcastlessen, met de sensor in mijn schoen en het kleine adaptertje in mijn iPod, als ik op de middenknop duw zegt een vrouwenstem hoe lang en hoe ver ik loop, de podcastmuziek zoemt rustig verder. Het gaat goed, het is aangenaam kil maar iets te rustig om me op mijn gemak te voelen. Dit doet me harder doorlopen, geen omweggetjes en recht naar huis. Twee keer een kwartiertje lopen, met 1 min. wandelen tussendoor, op dit stijle pad, levert me 4.9 km op, leuk om nu te weten hoe ver ik raak.

Het is nog vroeg dag en het wordt extreem laag tij rond de middag, dus trekken we na het late ontbijt naar de rand van de oceaan voor de getijdepoelen. Tussen de rotsen kuieren en kijken naar zee-egels, anemomen, octopussen, zeesterren en krabben, mijn kinderen en de halve buurt zijn er uren mee bezig, ikzelf doe een dutje op het warme zand en maak van het groepje een foto.

We zullen 's avonds samen oudejaren bij ons thuis, we laten ons niet opjagen. Mijn fel begeerde soep en daarbij hapjes, dat was de afspraak. Lekker makkelijk zodat er tijd en energie overblijft voor andere en leukere dingen, zoals gezelschapsspelletjes spelen. De kinderen zaten op hete kolen, er kon niet snel genoeg aan begonnen worden, maar zeven uur was nog wat vroeg, maar om achten zaten we met zijn veertienen aan tafel, drie uur en drie kwartier is er gespeeld, is er geroepen en gelachen van plezier, is er gezucht en geploeterd tot er een winnaar was.

De laatste minuut tikt weg, televisie hebben we niet, radio ook niet, we doen het met de ovenklok. Geen seconden, maar dat maakt het net weer extra spannend, wat duurt die 11:59 lang! We tellen af, we tellen weer op, we tellen af, Ben staat met zijn neus er pal voor, hij raakt helemaal opgewonden, vijf vier en dan voor we verder gaan staat het klokje op 12:00!
2007 Happy New Year!