no scissors but a mouse?

Iedereen heeft wel eens een overreactie over een grandioos idee, je bent zo enthousiast dat je helemaal over je toeren draait en het over de daken schreeuwt. Ook ik.

Net als bij mijn idee om te gaan scrapbooken. Niet dat ik het nu plots niet meer zie zitten of er geen zin meer heb, maar ik maak me een paar bedenkingen. Ten eerste vind ik nog steeds heel veel voorgeschotelde voorbeeldjes te onnozel. Wordt er vaak gewerkt van concrete voorbeelden en met weinig eigen creativiteit. En ten laatste wil ik niet beginnen met een winkel plat te lopen om voorgeprepareerde dingetjes te gaan kopen en het te zien uitgroeien tot een dure hobby waar ik te veel tijd ga in spenderen. Terwijl onze lange bruine tafel constant zal bedekt liggen met scraps, waar vooral mijn meisjes, mijn jongens en hun lief, snel hun knutselgerief gaan tussen vinden.

Zo groeide er langzaam maar zeker een betere oplossing voor mijn ik en mijn kunnen en mezelf.

Toen Bert al hier in Los Angeles woonde, ik met de kinderen nog in Belgie, volgde ik cursus Photoshop, van voor naar achter en van achter naar voor heb ik toen alles doorlopen in die twee jaar, het programma zou dus niet te veel geheimen meer voor me mogen hebben. Tenslotte was ik ook begonnen met InDesign, een beetje Webdesign en een beetje Flash, wat ik ontzettend graag deed, toch niet kon afwerken door onze overzeese verhuis.

Ik moet toegeven dat ik dat alles een beetje verwaarloosd heb, het zal dus eerst weer wat opfrissen worden, maar ik wil het digitaal gaan doen.

Digital Scrapbooking of Computer Scrappen of Scrapbook Graphics, zoals je het zelf wil noemen. Ik begin dus met een onderzoek, naar de mogelijkheden om het zo kunstzinnig mogelijk te houden en ik er ook wat mee kan doen, het moet een duidelijk doel hebben, ik ken mezelf.

Mijn enthousiasme is er dus zeker niet minder om, het idee krijgt enkel en alleen meer vorm.