4 dingen

... die een thuisblijf mama moet doen voor haarzelf.
De theorie evalueer ik voor mezelf.

1. Ben fier op wat je doet.
   Het was mijn vrije keuze. Na elf jaar deeltijds les geven zowel overdag als 's avonds, na jaren patronen tekenen en kledij in elkaar naaien en zwanger van een vierde kindje met een echtgenoot heel veel van huis, was het genoeg geweest.
   Ik heb me er nooit voor geschaamd, heb me daar altijd heel gelukkig en fier bij gevoeld. Een heleboel stress die verdween en me volledig geven aan mijn kinderen heeft me steeds erg veel voldoening gegeven. Nooit heb ik er spijt van gehad.
   
   Ook nu nog ben ik fier dat ik de luxe krijg om thuis te mogen blijven, al is er nu geen andere optie. Maar nu ze ouder worden valt het zwaarder. Misschien ook niet verwonderlijk, tieners brengen vanzelf weer de nodige stress in huis, ook al mag ik niet klagen, toch is de omgang met jongvolwassenen niet altijd even makkelijk. Bijna dagelijks moet ik nieuwe grenzen aftasten.
   Daarnaast bestaat er zoiets als een midlife crisis, ik weet nog steeds niet goed wat te verwachten, maar misschien zitten we er allebei wel middenin.
   
2. Blijf in contact met vrienden.
   Goeie vriendinnen hebben, het liefst in dezelfde situatie is ideaal, zo begrijp je elkaar makkelijker en ben je samen vrij om dingen te ondernemen als de kinderen op school zijn.
   
   Hier wringt wellicht het schoentje. Nieuwe vrienden zijn schaars en nog erg onstabiel. Maar ik ben zeker niet de enige, in en rond de school wordt er naarstig 'gerelocate' of verhuist, velen komen en gaan, maar vriendschappen blijven erg oppervlakkig.
   Dan heb ik nog wel enkele 'oude' vrienden uit Belgie waarmee regelmatig een email wordt gewisseld, af en toe eens echte post en heel erg zelden een life chat via internet.
   
   Vrienden maken kan je niet forceren, contacten maken wel.
   
   
3. Organiseer je.
   Dat heb ik altijd wel goed gedaan, vooral toen ze nog klein waren en er moest getoverd worden met tijd tussen en tijdens de dutjes en boodschappen en maaltijden en opruimen en kuisen en de tuin en spelen enz... Ik liep mezelf soms letterlijk voorbij.
   
   Enkel het vertrek naar school en hun thuiskomst, uren van sport en andere activiteiten liggen nu nog vast, al de rest is flexibel geworden.
   Er ligt een hele week voor me open om de dingen te doen die ik moet doen maar niet graag doe. Ik stel uit en gebruik mijn tijd niet goed. Ik heb een doel nodig om naartoe te werken, de beloning voor mezelf na de taak. De energiestoot om ertegenaan te vliegen.
   
   Een duidelijk week- en dagschema voor mezelf.
   
4. Bekijk je creatieve kant en benut die.
   Tijd voor jezelf is heel belangrijk, je 'moet' andere activiteiten hebben naast het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Dat besef ik maar al te goed.
   
   Maar de verhuizing heeft meer van me gevraagd dan ik ooit had durven dromen, ik dacht veel sneller weer op mijn plooien te zijn met de situatie en met mezelf. Dat is niet zo, nog steeds leef ik in een roes alsof we pas gisteren de stap hebben gezet en dan plots schiet ik wakker als sommige dingen me zo vertrouwd zijn.
   
   Nog een maand en we wonen een jaar in ons nieuwe huis, nog drie maanden en we wonen twee jaar in Californie, het is tijd om er tegenaan te gaan.
   
   Als vrijwilliger op school rondhangen bevalt me wel. Ik leer niet alleen andere mamas kennen, ik leer het, toch wel iets andere, schoolsytheem beter te begrijpen en mijn kinderen zijn dan oh zo fier om me in hun klas te hebben.
   Maar het liefste volgde ik weer een cursus, iets creatiefs met computers, dat deed ik toen in Belgie ook, maar daar waren de uren en de kostprijs perfect verenigbaar met een gezin, hier blijkt ook dat helemaal anders in elkaar te zitten.
   

Ge ziet, er is nog werk.