beter en beter

Toen ik gisterenavond het postje aan't intypen was had ik alle moeite om mijn arm in ontspannen positie te houden. De bureaustoel stond op zijn hoogste stand en mijn muismatje werd verbannen, zo verkreeg ik de houding waarin het enigszins te doen was om wat te typen zonder te vergaan van de pijn. Hoe langer ik bezig was, hoe beter het begon te gaan, zo goed zelfs dat ik maar steeds verder en verder deed, zodat ik nog wat en nog wat meer bijeen heb geschreven, ook de vermoeidheid was weggetrokken en het middagdutje van de afgelopen middag zorgde op de late uurtjes voor nog wat frisse inspriratie.

Hetzelfde deze ochtend, ik voelde bij het ontwaken dat de wereld er vandaag weer helemaal anders zou gaan uitzien, het echte 'ontstekings'gevoel was weg, de pijn was er nog wel en de stijfheid ook, maar zelfs deze zijn in de loop van de dag er merkelijk op vooruit gegaan.

Gelukkig, want morgen zijn we weer maandag en er is strijk en was en plas en er zijn weer honderd-en-een klussen te klaren en voor een eenarmige door pijn getekende mama lijken die onoverkomenlijk.

"Zorg voor wat hulp in het huishouden" gaf de dokter me nog als tip, "met vijf kinderen in het gezin is dat zeker geen overbodige luxe". Ja, denk ik bij mezelf, dat vind ik ook.

Oh ja, ik had de naam van een orthopedisch schouderspecialist meegekregen, voor als er niet veel beterschap zou optreden kan ik daar de komende week een afspraak maken, maar dat zal nu misschien niet nodig zijn want ik kon mijn avondsokjes weer met twee handen aantrekken, ik kon Helena's haren met twee handen wassen, de vis kreeg zijn eten vanuit mijn rechterhand, wel ja, mijn rechterarm doet steeds beter en beter zijn werk.