whaaw, from Belgium?

Telkens ik ergens ben en ze weten vanwaar ik kom, hebben velen wel iets te vertellen over Belgie en omstreken. Soms drukken ze enthousiast hun liefde uit voor Europa, en hoe "cool" dat daar wel is of moet zijn en daarmee bedoelen ze natuurlijk niet de temperatuur, zou anders ook wel kunnen kloppen!
Vooral Brussels en Bruge en Amsterdam zouden "very cool" zijn. Velen kennen ons kleine Belgie landje wel en weten het ongeveer liggen op de wereldkaart, vooral door de chocolade verdiend het zijn bekendheid en sommigen spreken ook wel over het bier.

Enkelingen zijn er al geweest en anderen zouden er wel eens willen komen, ze kennen wel iemand die er ooit op vakantie is geweest en nog anderen hebben er al eens foto's van gezien.
En dan heb je natuurlijk ook diegenen die hier ergens wel iemand kennen die ook Belg is of Nederlander en dan bedenken ze ongevraagd een plan om ons te verenigen.

Deze week was ik op een info avond in de Highschool, kort want het duurde maar een tiental minuten waarvan ik er al vijf te laat was.
Toen ik aanstalten maakte om naar huis te gaan, kwam er heel opgewekt een heer naar me toe en begon een hele conversatie in het frans, ook al antwoorde ik niet onmiddellijk omdat hij daar geen plaatst voor liet, daverde hij een hele tijd door. Uiteindelijk was het mijn beurt, maar veel meer dan 'oui' en 'non' kreeg ik er niet uit, ik deed het verder in het engels. Mijn frans is nooit erg sterk geweest, zelfs na drie jaren in Schaarbeek te wonen, maar hier blijkt het helemaal verdwenen uit mijn talenbrein, verstaan wel maar het zelf praten is helemaal raar.
Die man was te weten gekomen dat we uit Belgie komen en stond die er helemaal niet bij stil dat daar ook nog Vlaams gesproken wordt. Zijn zoon zit bij Alex in de klas en ze zijn afkomstig uit de Walen.

Na de schock dat we Vlamingen zijn, haalde hij er nog een andere familie bij, Nederlanders die hier al 8 jaar wonen, de zoon zit ook bij Alex in dezelfde groep. We hebben nog wat staan praten, in het nederlands, maar ook in het engels, zoals dat meestal gaat, omdat sommige dingen nu eenmaal gemakkelijker en vlugger uit te leggen zijn in de taal die je samen spreekt, want soms lijkt het alsof vlaams en nederlands toch helemaal anders zijn en dan voel ik me zo kunstmatig praten.

Ondertussen had de waalse man zijn vrouw erbij gehaald en blijkt die helemaal in de ban te zijn van Portugal en had die het er een hele tijd over en ook over Spanje. En toen begon ze over ons 'oude' handschrift, dat we daar nog in 'cursief' schrijven, onleesbaar, vooral de hoofdletters kan ze niet herkennen, als voorbeeld haalde ze de S aan.
"Zal ik eens een woordje met een S schrijven?" stelde ik toen voor.
Het werd de S van Sinterklaas, zo hadden we wat gemeenschappelijks om over te praten.