mijn moederhart

Vandaag was dan zijn echte vertrek, welja, sinds donderdag was hij voor ons al weg, maar toch had ik nog altijd het gevoel dat hij ergens in de buurt zat. Een uurtje vliegen of vier uurtjes rijden is nog niet zo erg, dat is nog snel te overbruggen, als het zou moeten.

Terwijl ik dit schrijf, zondagavond half elf, zullen ze zich gaan voorbereiden op de landing, hoe surreeel, in Tokyo al maandagnamiddag half vier en in Belgie maandagochtend half acht.

Nu weet ik waar de rekenlessen goed voor waren, om de tijdszones bij te kunnen houden. LA -8, Brussel +1, Tokyo +9

Hij stapt zodadelijk een nieuwe wereld in, een land waar ikzelf misschien nooit zal geraken, en dit vind ik best wel spijtig. Nu hij daar een tijdje zal leven is het net een beetje mijn eigen land geworden, het voelt minder vreemd en ik wil er alles over te weten komen.

We missen hem, elke keer zijn naam valt, doet het een beetje zeer, af en toe ga ik eens langs in zijn kamer en dat doet deugd.
Ik hoop echt dat hij het goed maakt. Na het nachtje hotel moet hij zijn weg vinden naar zijn familie, "geen nieuws is goed nieuws" zegt de organisatie ons, maar toch hoop ik van snel wat te horen.