(het) Filling Station

Afscheid laat altijd een leegte achter. In tegenstelling tot de drukte van het inpakken, is er een zee van tijd, rust en kalmte. Leeg, voel ik me dan en als niemand mijn aandacht vraagt, kan ik een hele dag rouwen en rollen de tranen onbedwingbaar stilletjes weg.

"Willen we eerst rap nog ietske eten?" vraagt hij me net voor we Sony oprijden.

Vlak naast het gebouw rijst het ene restaurantje na het andere uit de grond. Zo ook het "Ford's Filling Station", waarover ik in december wat had gelezen, wat mijn aandacht had getrokken omdat het nieuw geopend werd door Harisson Ford zijn zoon, omdat het motto kwaliteit en versheid is, gebruik van seizoen ingredienten en zoveel mogelijk biologisch en zomaar naast zijn deur in Culver City. Hij wist dus dat hij me daar een plezier mee kon doen, op het terrasje onder de bomen.

Een lunch, op de middag, mijn favoriete uitje. Een visgerechtje met veel groen, zo heb ik het het liefste. Als drank een Arnold Palmer Ice Tea, een groot gekoeld glas, of wel drie heb ik er gedronken, denk ik, want ze vullen het zomaar bij.

Zo was ik niet alleen content,
maar kon ik er ook weer tegen om alleen naar huis te rijden.