levensfases

Waar is de tijd dat ik nog in de pampers zat met vijf snotneuzen die om beurt hun papjes en flesjes en proper pamperke en dutjes moesten hebben. Dagen, nee, jaren zat ik vast omdat er wel altijd iemand moest slapen, omdat sleuren met babygerief mijn voeten uit hing en ik bijgevolg liever op mijn gemak thuis bleef met alle comfort dicht bij mij. "Later" zei ik altijd, "later zal het gemakkelijker worden, als ze niet meer moeten slapen overdag en in de wereldse dingen geinteresseerd zullen zijn, DAN gaan we veel op stap kunnen gaan!"
En een tijdje ging het goed, met het af en toe morren niet mee gerekend, hebben we toch al een reeks daguitstappen gemaakt, zelfs af en toe een reisje ging ook nog wel.

Maar al een hele periode lukt het niet meer zo goed, zowel klein als groot blijven tijdens week-ends liever thuis rondhangen, "eindelijk eens op ons gemak" zeggen ze dan, terwijl ik na een week thuiszitten het huis al lang beu gekeken ben, ik wel al honderd keer hetzelfde heb opgeruimd, wil ik ook nog wel eens een stapje in de wereld zetten.
De jongsten kan ik nog goed verplichten, de grootsten eigenlijk ook, het is dan wel van moeten, maar de tegengoesting druipt er dan soms kilometers vanaf en dan is de echte fun er voor ons ook al lang af.

"Laat ze dan alleen thuis!" hoor ik al zeggen. Ja, soms doen we dat wel, als het niet te lang is of als er dringend huiswerk moet gemaakt worden en we de jongsten en onszelf toch ook nog wat vertier willen geven, maar we doen dat echt niet meer dan noodzakelijk. "Kunt ge ze niet vertrouwen? Kunnen ze hun plan nog niet trekken?" klinkt er vanuit de verte. Hunne plan trekken is geen probleem, maar dat vertrouwen begint te slinken, vooral nu er passie in het spel komt. Het uren rondhangen in het donker voor het huis, in de auto van je lief, op een uur dat wij oudjes al lang liggen te ronken, dat je per toeval nog eens de ronde doet na middernacht en daar een donkere autoschim voor de oprit merkt, je het bed leeg en onbeslapen vindt en de balkondeur op los. Ge moest eens weten welk rampscenario er dan door mijn hoofd speelde? Ik zag me zo al weer met pampers in mijn winkelkar lopen omdat de jonge tienerouders op school zitten en 'grandma' op het boeleke mag passen!