fire arms

Omdat ik voor de medische controles van de kinderen met elk een afzonderlijke afspraak heb, krijgen ze nu de volle aandacht die ze verdienen. Toch vond ik het eerst een beetje raar toen ik telefonisch de afspraken vastlegde dat ik ze niet allemaal tegelijk mocht meenemen, maar dat wilden ze niet, nu ben ik daar blij voor, het is inderdaad beter zo.

Er is wel enige extra aandacht nodig rond hun vaccinatiekaartjes, de datums worden in Belgie met eerst de dag en dan de maand en het jaar geschreven, hier is het eerst de maand en dan de dag en het jaar, dat geeft de eerste verwarring. Omdat we in Belgie in 'cursief' schrijven en hier in 'print' zijn sommige, onduidelijk geschreven, cijfers moeilijk te lezen. Dan de benamingen, de meeste lijken wel op elkaar maar anderen weer niet, gelukkig zijn de combinaties wel hetzelfde.

Tijdens het onderzoek krijg ik de vraag of we 'fire arms' in huis hebben en over het belang van erover te praten met de kinderen. Natuurlijk hebben wij die niet, maar toch drong ze erop aan het onderwerp aan te kaarten, als ze bij vriendjes spelen waar er wel in huis zijn, zodat ze weten dat die op hun plaats horen en geen speelgoed zijn. Toch vind ik dit nogal een luguber onderwerp, ik heb het nooit voor pistolen gehad en ik ben er zelfs bang voor, het idee alleen al dat er bij de vriendjes wel een in huis is, ik had er in ieder geval nog niet bij stilgestaan.

Met de nodige 'voor'zenuwen heeft hij het er als een stoere 'boy' vanmorgen vanaf gebracht. De 'nurse' gaf hem zelfs welgemeende complimentjes na zijn prik, omdat hij zo flink op zijn stoel bleef zitten en zijn arm mooi stil kon houden, hij zei enkel een kort "ai' en toen was het al voorbij.