phone-camera

Het is nu toch wel een tijdje dat we onze cellphones -gsm's- hebben. We hebben een family-plan en dan krijg je de telefoons er gewoon gratis bij, je kiest je model en voor sommige moet je een luttel bedragje bijbetalen. Zo hebben de twee oudsten en ik een cameraphone, een extraatje waar de tieners erg blij mee zijn. Bert ook maar hij heeft een meer geavanceerd model waarmee hij ook op het internet kan, heel erg handig tijdens het carpoolen om zijn vergaderingen alvast te checken, hij heeft het zo druk dat hij zich niet kan permitteren te vroeg of te laat te zijn.

Die cameraphone was voor mij niet direkt een optie omdat ik nog niet zo lang geleden een zeer klein maar kwaliteitsvol toestelletje had gekregen, speciaal om te bloggen, eentje dat ik altijd en overal bij me heb wat ook -meestal- het geval is. Ik ben zeer tevreden van de kwaliteit en het toestel is zodanig compact dat ik er geen extra bagage aan heb. Maar het is nog altijd een camera dat door iedereen als dusdanig herkent wordt, dat neemt soms een deel van de sponaniteit en anonimiteit weg.

Vandaag heb ik voor het eerst het cameraatje in mijn telefoon gebruikt en kwam tot een leuke ontdekking, de kwaliteit is niet vergelijkbaar maar het verruimt wel je grenzen, je kan het makkelijker gebruiken zonder dat de anderen het door hebben, het ligt nog makkelijker in de hand en het lijkt alsof je met je telefoon zit te prutsen maar ondertussen staat het er al op.

Ik ga hem dus wel meer gaan gebruiken denk ik, nog wat oefenen in snelheid en dan tover ik met verrassende momentopnames.