Friday, July 29, 2005

Wie stuurt mijn kapper even tot hier?

painting
Hoe is dat nu mogelijk, je woont in California en je vind geen kapper die het goed genoeg doet en ook nog min of meer betaalbaar is. Drie van de vijf zijn geknipt en bij twee ervan moet ik zelf nog wat retoucheren, geen probleem want het resultaat erna is te doen. Maar wat moet ik met mezelf? Ik durf echt niet gaan. Niemand durft zijn kapper doorgeven want niemand is echt tevreden, iedereen lijkt hier constant op zoek. Ik die al 24 jaar bij dezelfde oude vertrouwde kapper langsging, niemand anders mocht aan mijn haar zitten, en nu moet ik vreemdgaan en vind geen deftige referenties. Het wordt dus langer en langer, zo lang dat ik nu ook een schuif vol met haarspelden en elastieken en andere opsteekattributen heb, in mijn handtas, aan mijn autostuur en in mijn strandzak, het opsteken gaat steeds vlotter en vlotter, je ziet geen verschil meer met de andere mama's uit de buurt.

Dan stap ik in de halfdonkere straat naar huis, na mijn loopje, dan bedenk ik dat ik het hier ook al ga missen, de vertrouwde geluiden en de gekende wagens met hun bekende bestuurders, de school zo dichtbij, de stilte van het niks, de geur van de pas met sprinklers besproeide plantjes.
Waar moeten wij nu verdorie gaan wonen?