Coyote run

Net na mijn loopke zit ik hier nu, nog na-dampend, versgewassen met kletsnat haar, tanden gepoetst, klaar voor de nacht. Beneden zitten ze met zijn zessen onderuitgezakt een filmke te kijken 'het' moment om je af te vragen "de dag is weeral omgevlogen en wat heb ik eigenlijk gedaan?" Niets dat interessant genoeg is om over te schrijven.

Vanavond heb ik wel harder gelopen dan gewoonlijk, tegen het einde van de eerste helft van mijn tochtje steekt daar op een 10 m. voor me een coyote de straat over, het was bijna helemaal donker op een plaats waar de weg een stuk natuur doorklieft. Ik schrok niet echt, het is ook niet meer de eerste die ik hier zie, maar zo alleen en onbeschermd was ik niet erg op mijn gemak, met de nog recente krantenartikels in mijn achterhoofd over coyotes die meer en meer de mensen opzoeken en het hogere aantal aanvallen was ik er niet erg gerust meer in, dan maar snel huiswaarts en blij telkens ik nog een andere late wandelaar/jogger tegenkwam. Mijn record is alvast gezet.