verrassende kinderen

Ik ben best wel trots op die zoon van me, ik heb niet de gewoonte ze op te hemelen voor niemendallen maar als het is mag het toch eens gezegd, hij heeft het toch maar gedaan en helemaal "on his own" zoals ze dat hier zeggen, hij heeft een kort filmke gemaakt over ons "thuisleven", zonder verhaal, gewoon wat beelden aan elkaar gebreid en er wat muziek bij gezet. Verdorie, het is nog leuk geworden ook, we waren hier allen verrast en hebben het ondertussen zelf al keer op keer bekeken. (zijn gastenboek)


De zee lonkte en toen zijn we er met ons klein koelboxke, gevuld met broodjes en drankjes naartoe gereden, "Sycamore Cove" een zeer gezellig familiestrand met bankjes onder bomen met eekhoorntjes en woestijnplantjes, met zijn getijdenpoelen maar niet voor vandaag aangezien het midden op de dag hoogtij was en de rotsen dan onder water staan, zal dus voor een volgende keer zijn. De kinderen houden zich dan uren bezig met het vangen van 'zandkrabben' net op de waterlijn telkens de golf zich terugtrekt om dan met volle geweld terug te komen, je steekt je hand in het natte zand en je hebt gegarandeerd beet... ze vinden het leuk en ik ben blij dat ik rustig in mijn pocketboekje kan lezen, gekocht aan de kassa van het warenhuis en dat nog best spannend is ook. Ze krijgen ook steeds steevast bezoek van andere mama's die zich afvragen waar ze gehurkt met hun poep in de golven zo geconcentreerd mee bezig zijn, dan zie ik hen het uitleggen en voortonen. Natuur is toch iets fantastisch he, ook al zit het verstopt onder het zand.