zomerse kriebels

De krekels zijn dit jaar nog nooit zo tekeer gegaan, evenals de kikkers die in luid concert ons 2-dagelijks looptochtje begeleiden langs het stukje natuurgebied dat momenteel nog afgesloten is maar binnenkort wordt uitgebreid met een buurtpark. Ook de muggen of hongerige mosquitos laten ons niet meer met rust -sla er hier juist 1 tot moes boven het toetsenbord- en bij thuiskomst werden we verwelkomt door een druk fladderende vleermuis, even heb ik gedacht dat die in 1 of andere verhuisdoos is meegekomen naar hier want ook bij ons doorslaarhuis voelen die beestjes zich 's zomers goed genoeg thuis om hele zomerse avonden rond het huis te fladderen terwijl ze vervaarlijk dicht bij ons durven komen.

Dat al die beestjes plots zo extra actief worden ligt vast aan de opmerkelijk zachte temperaturen van deze avond, iets wat we niet gewend zijn. Om 9 uur -dan is het al een half uur donker- was het nog 22 graden, zonder wind, wat we al helemaal niet gewoon zijn. Het warme pulletje voor 's avonds mag nu voor het eerst in de kast blijven. Volgens de pool-man blijft het nu zo 'hot' voor enkele maanden.
Die lampionnetjes en tuinkaarsjes die nog in hun veilige doos zitten ga ik nu toch eens opzoeken, "ik heb wel eens zin in een gezellige avond buiten" zei Alexander daarnet, wel ja, ik ook eigenlijk, het liefst met een stel leuke vrienden die we nu al zo lang moeten missen.
De kinderen missen onze gezellige thuis meer dan ooit nu het vakantie is, en zij niet alleen, het is hier zo stil, niemand die onverwacht aan de achterdeur staat, geen ronddollende honden in de tuin, geen burenpraatje door de haag, geen belgeklingel als het eten op tafel staat, ja die schapen-bel die mis ik hier -ook al zou ze hier niet passen-, nu 'roep' ik door het huis, ik vind het vreselijk.

Maar ik heb mijn enige leuke en altijd klaar voor een babbeltje buurvrouw "Nonie" vandaag duidelijk gemaakt dat ze niet eerst moet bellen als ze langs wil komen, dat ze ook niet langs de voordeur moet komen maar gezellig langs het zijpoortje naar de achterkant mag gaan. Dat ze met haar 18 maanden oude zoontje steeds mag komen pootjebaden en haar hoogzwangere buik gewichtsloos mag laten drijven op het zwembad, zelfs als we er niet zijn. Ze keek me even met grote ogen aan, maar vond het super, nu nog zien of ze het aandurft.
Morgen gaan we samen naar het strand, met haar franse aupair erbij, samen uitwaaien en zonnen en luieren en ik hoop dat mijn povere engels me toestaat eens een goed vrouwen-onder-ons gesprek te hebben, daar heb ik nu zo eens goesting in, ik hoop zij ook. Ondertussen kunnen de meisjes met "Noach" spelen en kunnen mijn tienerdochters een beetje oefenen in babysitten.

Bert is nog zo ziek als een hond, sinds gisteravond is hij nog niet veel verder geraakt dan het bed, even naar beneden en zo snel mogelijk weer terug, koorts en helemaal geen zin om te eten, zijn lichaam met velouren benen en een houten kop doet pijn . Het lijkt verdacht veel op Alexanders ziektebeeld van 2 weken geleden, de dokter gokte toen op griep en hij heeft moeten uitzieken met alleen koortsdalende middelen, een week heeft hij geslapen overal waar zijn lichaam een plaatsje vond om te liggen, zelfs tot vorige week zat hij bij een ritje in de auto steeds te knikkebollen. Nu is hij gelukkig weer de frisse jonge gast die nieuwsgierig is naar alles waar een gezonde jongen van 14,5 al belangstelling voor kan hebben.