dromen en realiteit

Het is nog vroeg in de ochtend en iedereen slaapt nog, het uitgelezen moment om even te 'computeren', buiten het noodzakelijke toiletbezoek wil ik geen verder lawaai maken.

Van de eerste schrik waren we al bekomen, daarna hadden we geruststellende rust gevonden bij de gedachte van nieuw en beter, maar sinds gisteren is de schrik ons serieus om het hart geslagen, hoe gaan we dat betalen, hoe geraken we daar ooit weer over?
Er worden ernstige gesprekken gevoerd op het werk, berekeningen worden gemaakt, afspraken met banken, ontmoetingen met real-estate-agents, plannen voor onderhandelingsstrategieen worden gesmeed en vandaag zal vast in het teken staan van onze nieuwe zoektocht.
Elke dag zien we nieuwe bordjes met 'for sale' voor prachtige huizen staan in de straten rondom ons en er is alvast 1 woning, vergelijkbaar met het huidige te huur gevonden ook, dezelfde schoolregio maar de huurprijs is sterk evenredig met de huidige verkoopsprijzen en met het risico dat we na een huurtermijn van 1 jaar weer kunnen zoeken.

Maar er wordt ook nog gedroomd, stiekem heb ik een beetje mijn hart verloren aan een oudere woning niet ver van hier, een huis met ontzettend veel mogelijkheden, omgeven door een prachtig houten dek, brede zitbanken onder de raamkozijnen, de tuin is vergelijkbaar met doorslaar maar dan veel droger en op hellingen, het ligt in een zeer smal straatje met een prachtige oude voortuin met een speeltuin voor de kinderen, een zwembad dat geheel tot de verbeelding spreekt met glijbaan in de rotsen, waterval over andere rotsen en een mini-strandje en een horizon die uitkijkt over de vallei, een majestueuze oude eikenboom met hangmat staat tussen het huis en een cabana/questhouse, ...
Het ideale huis voor ons gezin met 5 opgroeiende kinderen, die af en toe wel eens verre familie en vrienden op bezoek willen krijgen, sfeervol zonder alle overbodige luxe.
Maar het zal niet voor ons zijn, alhoewel het al serieus gezakt was in prijs blijf je voor de omliggende grond een fortuin betalen, toch zal ik het niet kunnen laten bij een volgende openhouse zondagmiddag nog even langs te gaan.

Ondertussen is Helena als eerste wakker en vraagt of ze ook iets mag bloggen.