Teenager is killed

Teenager is killed, two are injured in car crash.

Tiener gedood en twee anderen gewond bij een auto ongeval. De titel alleen al trok onmiddellijk mijn aandacht. Vooral het woord tiener springt in mijn ogen, jongens van 17 en 18 uit mijn kinderen hun school, het ongeval gebeurde een paar afritten hier vandaan op de autosnelweg, zondagnacht na een lange rit waren ze zo goed als bijna thuis van een bezoekje aan Mexico, daar waren ze net over de grens geweest. De zeventienjarige bestuurder wordt ervan verdacht 0nder invloed gereden te hebben, de twee anderen lagen te slapen, een ervan droeg zijn gordel niet en tijdens het ongeval is die half uit het voertuig geslagen en stierf ter plaatse.

Waarom raakt me dit nu zo? Waarom stuurde ik dit artikel door naar mijn eigen zoon? Waarom wisten Alex en Eveline het al? Waarom is dit morgen vast het grote onderwerp op hun eerste schooldag?

Omdat het zo herkenbaar is, meer nog omdat de namen voor hen ook een gezicht hebben, omdat dit kinderen zijn, kinderen die gewoon kind zijn, die domme dingen doen, die hun leventje leiden en genieten. Die fouten beslissingen nemen die voor hen als een katastrofe moest eindigen. Maar wie deed en doet er in zijn tienertijd geen domme dingen? Leren we niet deels uit onze fouten? Zouden alle idiote handelingen op deze manier eindigen, zouden we hier zelf dan nog wel rondlopen? Niemand verdiend het om daarvoor op die manier gestraft te moeten worden, die jongens hebben enkel brute pech gehad.

Het had mijn kind kunnen zijn.

Ook wij weten niet altijd precies waar ze rondhangen, ook Alex leerde zijn lesje al een keertje, of dat hoop ik dan toch. Het was net begin deze zomervakantie, gezellig en plezierig met vrienden rondhangen. Als er eentje jarig is, dan kopen ze samen een kadootje en op die dag hadden ze het lumineuze idee bedacht om dat te gaan halen in Hollywood, een uurtje rijden van hier langs de autostrade door druk verkeer. Twee jongens en drie meisjes, de meisjes in een wagen voorop en de jongens in een wagen erachter, Alex als passagier bij zijn vriend, Kara als bestuurster van de andere wagen. Tijdens een file krijgen ze een kop staart aanrijding, de meisjes moeten hard remmen, de jongens reageren net te laat, rijden in op de meisjes waarop die op hun beurt de voorligger rammen. Er moet getakeld worden, want de jongens hun auto is total loss en die van de meisjes is zowel vooraan als achteraan ingedeukt, maar buiten de schrik niemand gewond. Van twee meisjes krijg ik thuis telefoon, "Mrs Van Brande, niets ergs aan de hand, iedereen is ok, maar we hebben een ongeval gehad". Waarom krijg ik dan Alex zelf niet aan de lijn? Hij wil niet, hij is te hard geschrokken, hij is bang en vervloekt het gebeurde. Wat later ontmoet ik de hele bende in onze plaatselijke ER waar ze ieder op zijn beurt zitten te wachten op een nacontrole. Een voor een verlaten ze die met een steunkraag en die enkel maar als voorzorg want er is bij niemand lichamelijke schade te vinden, maar de twee wagens zijn niet meer te repareren.

Een voorval waarvan ik hoop dat het hen een harde les heeft geleerd, zijn vriend was zijn wagen kwijt, zijn vriendinnetje ook, maar blik is altijd te vervangen, een leven niet. Het gezellige uitstapje liep vroegtijdig en zonder kadootje ten einde en ondertussen zijn we meer dan twee maanden verder. Nu dit in de krant, het had ook hen kunnen zijn. Hoort ook dit bij dat loslaten?