een beetje evolutie

Wie had dat ooit kunnen denken, we zijn 2,5 jaar verder dan onze verhuis naar hier en in tegenstelling tot het eerste half jaar draaien we weer helemaal op normaal. Soms krijg ik wel eens de vraag of ik af en toe eens teruglees naar die nare tijd, de eerste maanden tijdens ik het echt wel moeilijk had, een rouwproces dat ik doormoest, afscheid van het oude leven en mijn achtergelaten familie en vrienden. Maar op die vraag moet ik negatief antwoorden, ik durf het niet, de pijn, het verdriet en het schuldgevoel wil ik niet meer herleven. Het besef daarentegen dat we een hele weg hebben afgelegd en we er rijper en emotioneel rijker van zijn geworden is groot. Ik kan met zekerheid zeggen dat niemand van ons zevenen er spijt van heeft, het was een goede beslissing.

Ondertussen leven we weer zoals we dat voorheen deden, niemand van ons is iemand anders geworden, we zijn niet veranderd maar hebben ons enkel aangepast aan de nieuwe omgeving en gewoontes. Dat is zo wonderbaarlijk en de mens zou het enige wezen op aarde zijn die dat zo goed kan.

Iedereen weet dat er oorspronkelijk getekend was tot deze zomer, er moest dus een nieuw contract uit de bus komen en dat is er ook, we gaan verder voor een volgende twee jaar.

Maar tieners verhuis je niet zomaar na enkele jaren, dat willen we ook niet, we hebben hen tot hier gebracht en willen hen nu ook de vrijheid en de keuze laten als ze zelf niet meer terugwillen. Daarom zijn we ook gegaan voor een green card, het hele proces zit in gang met de hoop dat de werkvergunningen voor de kinderen er snel zullen zijn. Dan kunnen ze vanaf hun 15de officieel jobkes doen om hun eigen auto te financieren. Want ja, ook Alex kreeg hem niet gratis, hij helpt volledige dagen en de weekends bij een MS-patient, als hulp in huis, chauffeur en begeleider en zij stopt hem regelmatig wat toe voor zijn auto. Hij kon onlangs ook een huwelijk filmen als hulp en hij hoopt op nog meer.

We zijn nog steeds niet tot in Belgie geraakt maar we proberen wat te regelen voor komende kerstperiode, zou mooi zijn zo, na drie jaar weer eens iedereen terug te kunnen zien. Als de vliegticketprijzen ons een beetje goed gezind zouden zijn tenminste en vooraleer de hele green card procedure ons voor een tijdje vastzet.