Tuesday, August 22, 2006

eigen bloed trekt

Door afstand en gemis groeien banden soms veel inniger, vooral als je maar weinig tijd hebt om ze eens flink kan aanhalen.
Veertien dagen onder hetzelfde dak, samen slapen, eten en leven, samen dingen doen, samen zorgen voor, samen delen, samen praten. Veertien dagen op elkaars lippen en om eerlijk te zijn, een Big Brother Huis zou niets voor mij zijn. Maar het zijn geen vreemden, het is mijn broer en vrouw en kind, anderhalf jaar was het geleden en nu hadden we ze voor twee weken voor ons alleen.
Na zo'n lange periode is het even wennen, argwanend aanvoelen hoe de ander een beetje anders is geworden, gegroeid in het leven, een natuurlijke evolutie. Wat in het begin wat vreemd aanvoelde voelde op het einde helemaal bekend, het onwennige is weg, de voorzichtigheid kan wijken voor een vertrouwde lach. Anders was het met het kleine ventje, die is geboren na ons vertrek, we kenden hem vanop de foto's en webcam en filmpjes, maar niets is zo goed als in vlees en bloed. Hij was het vreemde nieuwkomertje maar heeft in die twee weken ons hart gestolen, ik kan nu gemeend zeggen "hij is het liefste ventje van de hele wereld!" en dit meen ik echt.
Na hun vertrek deze namiddag liep ik verloren en kwam nergens toe, behalve eens rustig hun foto's bekijken die op onze pc opgeslagen staan, een heleboel plaatjes onder een staalblauwe hemel over hun vakantie die net afgelopen was.
Kijk je vooruit dan lijken twee weken een eeuwigheid, zit je er middenin dan voel je het soms wegen en kijk je achterom dan waren die veertien dagen niets, het is voorbij gevlogen, en ook al had ik toen eens nood aan een beetje rust en eenzaamheid, nu voel ik het gemis.
Het was een hele poos geleden en het zal zeker nog een hele tijd duren eer we elkaar terug gaan zien, ons hartendiefje zal dan flink gegroeid zijn en zich van onze liefde en vriendschap niets meer herinneren, hij zal ons niet meer (her)kennen.
Door hun afscheid beseffen we weer eens wat we hebben achtergelaten en dan doet het weer even pijn, eigen bloed trekt.
Maar we hebben van elkaar genoten en er het beste van proberen maken, mooie dagen samen die niemand ons nog kan afnemen maar die we nog lang zullen kunnen nakoesteren.