willens nillens

De vakantie laat zich hoe langer hoe meer voelen, alle ritme is me de voorbije weken helemaal door de vingers weggeglipt, een dag is zo om en heeft niet meer zijn duidelijk omlijnde structuur. Oh ja, daarom noemt het ook vast vakantie, maar zo voel ik dat niet altijd aan, omdat alle aandacht naar de kinderen gaat en er voor mezelf bitter weinig overblijft.

Het huishouden runnen lukt me nog, dat is nu ook eenmaal mijn hoofdjob, maar extra tijd is er niet, vooral tijd om eens ongestoord andere dingen te doen begin ik hoe langer te missen. Zoals 's morgens met een kop koffie nog even stiekem achter die comp kruipen om een paar mails te doen, terwijl het dan uitloopt tot stuk in de voormiddag, maar niemand die zaagt of klaagt want niemand die het merkt of er last van heeft. Zelfs 's avonds lukt me hoe langer hoe moeilijker, de kinderen gaan steeds wat later slapen en dan is het al gauw te laat om nog wat te beginnen. Ook al heb ik vaak goeie voornemens en zeg ik "dat doe ik vanavond rustig om mijn gemak" dan ben ik vaak te moe eer het zover is.

Zo ook de tekstjes, het moet wat inboeten tegenwoordig, tegen willens nillens in, sorry.