mijn gasten

Al dat bezoek is fijn, maar telkens vraagt het opnieuw wat aanpassing. Ons dagschema staat dan telkens een beetje op zijn kop, altijd en overal is er wel beweging in huis en alle hoekjes en kantjes worden volledig gebruikt.
Bezoekers zijn op vakantie, voor ons draait het leven gewoon verder. Bert gaat werken, Benjamin naar zijn summer school en ik doe het huishouden, boodschappen, koken, wassen en het huis netjes (proberen) houden. Met meer volk in huis vraagt dat meer werk maar in minder tijd omdat ik met het bezoek meer het huis uit trek.

"Ge zou beter een Bed and Breakfast beginnen" zegt mijn broer al lachende. Nee hoor, geen haar op mijn kop dat daaraan denkt. Mijn bezoekers zijn me meer waard dan zomaar gasten, ook al staat af en toe mijn haar eens recht. De vaatwas die drie keer per dag vol staat te draaien, de altijd aanwezige kruimels onder de tafel, de koelkast die op een wip weer leeg is, al dat zand in de zwembroeken vanop het strand, tien vuile strandlakens en het extra lawaai en drukte binnen en buiten de muren.

Mijn broer houdt niet op met vertellen, van 's morgens vroeg tot als hij 's avonds bijna omvalt. "Dat is een goed teken" lacht Nancy, "dan voelt hij zich goed en is hij content en ontspannen." Een extra meevaller: hij doet niets liever dan elke dag het hele huis stofzuigen, goed tot in de hoekjes, want dat is thuis ook zijn taak en met zijn hondjes en katten weet hij heel goed waar het stof naartoe kruipt.