halverwege

Hoe lang is hij nu van huis? Bijna een maand.

Inderdaad, het gaat snel en blijkbaar vindt Alex dat ook.

Regelmatig emailen we en soms ontmoet ik hem ook wel eens op msn, als ik met vragen zit of me bezorgd maak dan schrijf ik hem een briefje en tegen de ochtend heb ik dan een antwoord. Zo heb ik niet het gevoel dat hij zo ver weg is, het kan al haast niet sneller gaan.

Blijkbaar heeft hij het naar zijn zin, dat voel ik op de manier waarover hij schrijft. De gadgets en technologie in de Japanse winkelstraten spreken tot zijn verbeelding, zijn geld achterna. De familie legt hem in de watten en het klikt goed, en blijkbaar heeft hij al heel wat nieuwe vrienden bij waarmee hij naar school gaat en in hun vrije tijd de Japanse straten afschuimd.

Natuurlijk missen we hem, maar anderzijds creeert zijn afwezigheid wat meer ruimte voor extra aandacht voor de andere vier. Dat kunnen ze gebruiken, want zo gaat dat in een groot gezin, of je moet alles delen of het is allemaal niets.