hotelletje "Mountainview"

Ha ha, we geraken stiekem binnen op de internetlijn van de buren. Bij ons is de aansluiting nog niet gelukt, bij Verizon (de provider) hebben ze blijkbaar heel veel tijd nodig, het zou pas vanaf 10 november kunnen. Ook televisie lukt nog niet echt, maar Alexander heeft net de dvd-speler aangekoppeld en nu zit de kroost te genieten van een filmpje na een volle week zonder enig beeldscherm. Maar...

... wel te midden van heel wat natuurschoon en met een eindeloos uitzicht.

Op ontdekkingstocht zijn ze geweest, door de tuinen van alle buren, allen zonder hagen of enige afboording, de huizen staan kris kras door elkaar op de steile hellingen en overal mag en kan gespeeld en gewandeld worden.

Vuilkar en brievenbus zijn een hele wandeling naar beneden, maar genoten dat ik er al van heb, de steile straat naar beneden en dan weer bergop met onderweg de eekhoorntjes die je snel de pas afsnijden. Iedere ochtend zie ik door het badkamerraampje een coyote door de heuvels trekken, op zoek naar voedsel. En overdag geniet ik van ons nieuwe huis, "het past ons als een handschoen" heeft Bert al vaak gezegd, en inderdaad, ieder heeft ondertussen zijn plekje gevonden, elke dag probeer ik wat meer orde in de wanorde te scheppen, 'wardrobe boxes' zijn de kleerkasten, andere dozen dienen nog als ladenkasten, want dat is wat ons nog ontbreekt, nog heel wat nieuwe meubeltjes om alles netjes weg te leggen.

Geen stress, geen heimwee, geen spanning meer, ik geniet, "ik woon net in een hotelletje" is wat ik telkens denk, de geur van nieuw en proper, heel veel ruimte en licht en natuurlijk de heuvels.

En iedere ochtend na het douchen een gedekte ontbijttafel met verse koffie, wat wil je nog meer?