dromen of werkelijkheid

Ik had het mezelf voorgenomen: "ik ga er absoluut mijn slaap niet voor laten, laat staan er nachtmerries door hebben", wel, dat is dan volkomen mislukt, al twee nachten lig ik weer hopeloos te woelen, te draaien, onwerkelijke dromen tollen door mijn hoofd, nachtelijke onmogelijkheden doorkruisen de rationele werkelijkheid. Het probleem 'huisvesting' begint aan me te vreten, shit! Gelukkig heb ik het boekje van Els de Schepper "Het heeft zin", in oorsprong is alles goed, daar kan ik dan weer al mijn positieve energie uit putten.

Het liefst had ik toch hier kunnen blijven, ook al heb ik het in het begin ontzettend erg vervloekt, het verschil met wat ik gewoon was, was 'te' groot, door de maanden heen heb ik dat leren waarderen, de gewenning en het andere leven zal daar wel aan meegeholpen hebben. We hebben ons plaatsje hier deels gevonden, de gewoontes leren kennen en begrijpen, alles zijn plaatsje gegeven. Maar dat frele nestje zullen we dus binnenkort moeten verlaten, ons plaatsje dat het onze niet was, zal worden doorgegeven aan anderen, eigenlijk best jammer dat het nu al moet gebeuren.

Het rekenen en tellen komt Bert zijn oren reeds uitgekropen, ikzelf kan er niet tegen en wordt er kotsmisselijk van, "doe jij dat maar" en "zorg dat we ook nog kunnen leven" want dat leven is hier beduidend duurder en met zijn 7-en gaat er wekelijks een klein fortuintje aan door.

Hier beneden in de straat staat een huis te huur dat groot genoeg is voor ons, maar de tuin is nog de helft kleiner dan we hier hebben, weinig of geen plaats om buiten te spelen, geen zwembad en de straat niet speelvriendelijk. Maar het is nog een optie. "Hoe doe je dat, een straat verder verhuizen?" vragen de kinderen. Het lijkt inderdaad erg raar, over de oceaan doe je dat met een gigantische container, een straat verderop lijkt dan plots te kortbij om er een verhuiswagen aan te pas te laten komen.

Maar we dromen ook verder, 'het' huis blijft ook nog binnen de mogelijkheden, maar dat wordt kopen en het is die vastgebondenheid dat me de nodige spanning geeft. Het oorspronkelijke plan was om zomer 2007 naar belgie terug te keren, ofwel definitief ofwel voor even, we wilden daar nu nog even niet over tobben, een huis kopen verplicht ons dat wel te doen. Natuurlijk kunnen we binnen een aantal jaren weer verkopen, wat hier ook heel gewoon is, maar 2 jaar is misschien net iets 'te' nip. Het zal dus al gauw een jaartje langer kunnen worden, niet slecht als je bedenkt dat Alexander dan zijn High School kan afwerken, hij start in september de 10th-grade in de DATA-school. Dus misschien dan toch 2 vliegen in 1 klap.

Bert belt straks de makelaar en zal een bod doen, een bedrag waarvan ik eerlijk moet toegeven dat het ruim onder de waarde van het huis ligt, maar voor ons is het de absolute limiet, we doen een gok, op hoop van zegen, het zal nip zijn.

Ondertussen maak ik plannen: Ik ga er mijn levenswerk van maken om het helemaal op te knappen, er is een klein gastenhuisje aan dat helemaal onafhankelijk is van het eigenlijke huis, eigen toegang tot het domein, eigen garage, eigen keukentje, badkamer en airco, gelegen aan het uiterst privaat en gezellige infinity-pool met beach, waterval en glijbaan in de rotsen, daarnaast een eeuwenoude, door de stad historisch beschermde eikenboom 'met' hangmat. Dan zou ik dat voor korte periodes kunnen verhuren voor een treffelijke prijs.
Ook het huis en tuin zou ik dan helemaal doen heropleven, zodat het binnen die paar jaar aan waarde zou bijgewonnen hebben en er toch bij verkoop winst uit kunnen maken. De kinderen zijn nu groter en vragen minder onmiddelijke zorgen, wie zin heeft kan meehelpen, er zitten best een paar handige en creatieve zielen onder mijn kroost en iedereen heeft er zin in.

Maar het zijn nog dromen en wilde plannen, eerst zien of we met ons bod niet onverwijld worden uitgelachen!