Oops... rear ended!

Afstanden doen met de wagen is in het grote Amerika de normaalste zaak ter wereld. Voor gewone boodschappen is een tien minuten rit op de autosnelweg niet ongewoon, ook voor een doktersbezoek moet ik drie afritten verderop zijn of heen en weer naar de school kost me bijna drie kwartier.

Zo reden we vrijdagochtend dertig minuten noordwaarts tot aan hun surf'spot', om in de namiddag vijftig minuten zuidwaarts te rijden voor een waterpolowedstrijd om daarna weer twintig minuten noord te rijden naar huis.

Op vrijdagnamiddag is het filemoment, bijna de hele 101 zit vast en is het 'stop and go' verkeer.

Kop-staart aanrijdingen zijn ook hier in files geen uitzondering. Meestal kan ik het vanop veilige afstand aanschouwen, maar vrijdag hoorden en voelden we de klap bij onszelf, een kleine Ford pick-up was ingereden op onze grote Chevrolet Suburban, aan lage snelheid, maar te hard voor de arme man zijn wagen. Zijn hele voorkant was ingevouwen, terwijl er bij ons enkel een deuk is in de bumper, niemand gekwetst maar voor de man een harde dobber, ik heb best medelijden met hem want hij zag eruit als een hardwerkende mexicaan met een laag inkomen, zijn verzekering zal onze kosten betalen maar hijzelf zit in de rats.