gezinsgekte bij bezoek

De rijmenantjes zijn afgelopen maandag vertrokken op doortocht in California en Nevada, nadat ze woensdagochtend verrassend vroeg voor onze deur stonden en we vier dagen lang spannende en plezante dingen hebben gedaan, helemaal bijgepraat zijn en de kinderen van elkaar niet genoeg konden krijgen.

In rekening genomen dat wij op dit moment met zijn zessen zijn en zij met hun vijfen, dan kom je op een totaal van zijn elfen. Wetende dat ik nood heb aan rust en regelmaat, dat er die avond zich een noodsituatie voordeed met de afwateringspomp en we zodoende pas veel te laat konden eten, begon mijn stress barometer op zaterdagavond in het rood te staan, dat wil zeggen, een kloppend hoofd en een spijsverteringsstelsel dat over zijn toeren draait. Niet aan toegeven, blijf ik tegen mezelf mompelen en probeer op tijd in bed te geraken, niet makkelijk met een familie die niet moe te krijgen is en van 'jetlag' nog nooit heeft gehoord. Maar niet geklaagd want goeie vrienden uit Belgie krijg je niet alle dagen op bezoek en nu het onwennige van de eerste dagen verdwenen is, wordt het alsmaar beter.

Geen goeie start natuurlijk om een bijna volle negen uur op volle zee te gaan varen op zoek naar walvissen, wie dit doet moet met een flink ontbijt achter de kiezen en fris als een vis aan de tocht kunnen beginnen, jackets en hoofddeksels waren mee, genoeg proviant ook, foto toestellen en pillekes tegen zeeziekte en heel veel goede raad hoe het te verkomen. Maar al snel hingen de eerste (andere) passagiers te kotsen over de railing, "niet naar kijken" en "naar de horizon blijven turen" was mijn goede raad aan de kinderen. Niemand van ons werd ziek, behalve ikzelf, eigenlijk voelde ik het al van bij het begin, er was geen ontkomen aan, toch heb ik alle humpback whales gezien en de duizenden dolfijnen en de Blue whales, maar hing tussendoor kotsmisselijk half overboord.

Zo snel ze aankwamen, zo snel was hun huurwagen maandagochtend gepakt met hun kampeer materiaal, over twee weken verwachten we ze terug, nog een paar dagjes samen woon- en strandplezier vooraleer ze terug richting Belgie vliegen.

Ondertussen heb ik kunnen bekomen, ook de kinderen hadden wat rust nodig en zijn weer helemaal henzelf. Vandaag bracht ik mijn wagen weer naar de garage, weer wat loos, als ik hem morgen op tijd terug heb, rij ik met de kinderen richting Culver City, waar er een familie voorstelling is van Monster House, een week voor de dag van de officiele release datum.