Sunday, August 21, 2005

virtual tour

Nu we toch zullen moeten verhuizen, iedereen ongegeneerd naar binnen kijkt, prijs en kwaliteit hard aan elkaar getest worden, er nog geen kandidaat eigenaar gevonden is om een gigantische lening aan te gaan voor deze eigendom, en terwijl de virtual tour op het net voor alle huizenjagers toegankelijk is, kan ik hem ook niet aan jullie onthouden.




Klik zo snel mogelijk op het knopje "enlarge tour" dan kan je beter genieten van je prive-rondleiding zonder storende dollar$.

"Wie zijn geld wil beleggen krijgt ons als huurders er gratis bij, we proberen de boel netjes te houden, brengen sfeer in de straat, houden het binnen koel en buiten warm, we lappen af en toe de ramen -vooral na een wilde zwempartij-, stofzuigen regelmatig de tapijten, we verdrijven de mieren en trappen de BlackWidowSpiders plat."
Ge ziet, de wanhoop stilletjes nabij probeer ik 'ons'zelf al te verkopen.
Niemand denkt hier reeds aan inpakken, maar de dagen vliegen voorbij en we weten dat onze termijn rap zal verstreken zijn. We krijgen af en toe wat bezoekers over de vloer waarbij we handig zorgen dat we er steeds niet zijn, de makelaars kunnen met eigen sleutel binnen en dan houden we aan dit vervelend deel alvast geen herinneringen over.
Ik begon net aan dit plaatsje te wennen, van de privacy buiten die er niet is met een 7-tal geburen die naar beneden recht je zwembad inkijken had ik geen last meer van, de zonneblinden die ik dankzij de zomer ben weten te apprecieren, en net nu de contacten met buren goed begint te lopen, ge voelt het al aankomen, ik wil hier niet meer weg. Voorlopig toch niet. Natuurlijk wil ik wel nog terug naar mijn doorslaarhuisje, daar ligt nog steeds mijn ziel die ik netjes op mijn geheime plekje heb gelegd, ik heb nog steeds onze fantastische verbouwingsplannen in mijn hoofd, maar eerst heb ik hier nog een hoofdstuk af te werken, een aantal jaar waarvan ondertussen een half jaar verstreken is, jammer genoeg is ons de makkelijkste weg niet gegund en moeten er oplossingen gevonden worden voor al die voorlopig onopgeloste zorgen.
"tijd brengt raad" zegt het spreekwoord, maar kunnen we enkel wachten wat de tijd ons brengt?