verrassend
Eigenlijk doe ik dat niet graag, in het drukke verkeer naar L.A. rijden om dan een hele dag in een vol en lawaaierig attractiepark rond te lopen. Meestal kom ik dan 's avonds met een opgeblazen hoofd weer thuis, moe en onvoldaan. Maar ik was vergeten dat mijn kinderen groter worden en het nu veel leuker is om met hen daar rond te hangen, geen peutergezeur meer en niet eindeloos met je kinderwagen zitten wachten op de anderen. De stress is er stukken minder om zodat ook ik me goed geamuseerd heb, samen met mijn 3 jongsten in Universal Studios. Geheel ontspannen ben ik naar huis gereden, geen hoofdpijn, geen file, geen oververmoeide kinderen.
Totaal anders was het thuis geweest: Bert bleef thuis om eens goed door te werken zonder continu gestoord te worden zoals dat dezer dagen op het werk veel te veel gebeurd. Niets daarvan.
Om kwart voor elf krijgt hij telefoon van het makelaarsbureau dat dit huis verkoopt, dat ze binnen een kwartiertje in ons huis zullen zijn om een "Open House" te geven voor de 'real-estate-agents' met lunch en drink. Geven die mannen/vrouwen een feestje in ons huis zonder ons daarvan op voorhand te verwittigen? Wel ja, hij schiet daar uit zijn krammen, want kunnen ze dat pas een kwartiertje op voorhand verwittigen, en dat terwijl hij net vandaag voor 1 keertje rustig thuis wil werken??? Grote fout van het bureau, boosheid alom, maar te laat om het af te gelasten want daar druppelen de eersten al binnen. Bert is dan maar met zijn 2 oudsten gevlucht naar een restaurantje en bij de buren. Bij thuiskomst in de late namiddag liggen er tientallen visitekaartjes op het aanrecht van alle genodigden. Even later staat er weer een makelaar in huis met klanten, die zijn gelukkig even snel weer buiten als ze binnen kwamen.
Wat een toestand, wat staat ons hier nog te wachten? Het zit ons echt niet lekker!
Ondertussen kennen we de vraagprijs van de buren hun huis, we hadden het lager verwacht, gelukkig zijn ze er nog niet serieus mee bezig en is dit nog altijd een uitweg.
We zullen het nog eens proberen bij 'het huis', een 'iets' hoger bod, een tweede gok.
Totaal anders was het thuis geweest: Bert bleef thuis om eens goed door te werken zonder continu gestoord te worden zoals dat dezer dagen op het werk veel te veel gebeurd. Niets daarvan.
Om kwart voor elf krijgt hij telefoon van het makelaarsbureau dat dit huis verkoopt, dat ze binnen een kwartiertje in ons huis zullen zijn om een "Open House" te geven voor de 'real-estate-agents' met lunch en drink. Geven die mannen/vrouwen een feestje in ons huis zonder ons daarvan op voorhand te verwittigen? Wel ja, hij schiet daar uit zijn krammen, want kunnen ze dat pas een kwartiertje op voorhand verwittigen, en dat terwijl hij net vandaag voor 1 keertje rustig thuis wil werken??? Grote fout van het bureau, boosheid alom, maar te laat om het af te gelasten want daar druppelen de eersten al binnen. Bert is dan maar met zijn 2 oudsten gevlucht naar een restaurantje en bij de buren. Bij thuiskomst in de late namiddag liggen er tientallen visitekaartjes op het aanrecht van alle genodigden. Even later staat er weer een makelaar in huis met klanten, die zijn gelukkig even snel weer buiten als ze binnen kwamen.
Wat een toestand, wat staat ons hier nog te wachten? Het zit ons echt niet lekker!
Ondertussen kennen we de vraagprijs van de buren hun huis, we hadden het lager verwacht, gelukkig zijn ze er nog niet serieus mee bezig en is dit nog altijd een uitweg.
We zullen het nog eens proberen bij 'het huis', een 'iets' hoger bod, een tweede gok.