immobilienperikelen

Ja, zit ik daar op te scheppen dat ik lekker van de vakantie ga genieten, niets opjagen enz... Komt daar 's avonds de buurjongen op bezoek met de doodleuke vraag "Did You know that your house is for sale in the newspaper?" Wat! Hij ziet mijn ongeloof en rent om het respectievelijke stukje krant van afgelopen weekend, en ja hoor, onderaan links een zwart-wit foto van ons huis met oprit en tetherbal, met beschrijving en met het adres. Ja wat zeg, Bam, bijna val ik van mijn stoel waar ik niet eens opzat.
Dat wil zeggen dat we weer kunnen verhuizen, tenzij we de gepubliceerde vraagprijs betalen waar ik het liever niet over heb. Dat wil zeggen dat we deze vakantie snel een ander huis moeten vinden, weer alles inpakken en weer alles uitpakken, een kleine film van deze leuke bezigheden zie ik zo al voor me, zat ik me daar even op te scheppen over een rustige zomervakantie...

's Nachts ligt deze weer te piekeren, word ik overladen van boosheid, want eigenlijk heeft niemand ons dit gemeld, niet de eigenaar en niet de immobilien, gewoon door de toevallige opmerkzaamheid van Alexander's vriend. Dat kan toch niet, dat mag toch niet. Dat is toch niet fair! Nu begrijp ik ook waarom ik reeds traag voorbij rijdende wagens had opgemerkt waarvan er stiekem foto's namen met hun mini-cellphones, en ik die dacht dat het gluurders waren naar ons in bikini tetherballende meisjes, die ik snel naar binnen had gestuurd.
Dat kan toch niet, we weten van niets!

Gelukkig brengt een nieuwe dag wat klaarheid, ondertussen ligt hier naast me een hele lijst met op de markt gebrachte huizen in deze buurt, maar allemaal veel te duur.
Na een telefoontje met de makelaar moeten we ons naar het schijnt helemaal geen zorgen maken, het is een test, hoeveel er gaan reageren op deze vraagprijs, er is nog niets op het internet gepubliceerd en blablabla... zo weten we natuurlijk weer niets! Eind augustus loopt het huurcontract van het eerste jaar af -Bert huurt het huis sinds september vorig jaar-, we kunnen er zo uitliggen.
Na wat zenuwachtig over-en-weer gepraat met de kinderen hebben ik ze beloofd om hier in de buurt te blijven, weer veranderen van omgeving mag ik hen echt niet aandoen. Dit is zo wat de enige zekerheid die ik nu heb.