The States en hun Awards.

Als jonge ouders hebben we geleerd dat we onze kinderen positief moeten belonen, je doet dat ook als je kindje voor het eerst lacht of zijn eerste stapjes zet, dan sta je zelf te dansen en te springen en ben je als ouder ontzettend fier op je 'perfecte' kind. Bij het opgroeien veranderd dit ongemerkt in een meer kritische kijk en worden de uitbundige uitspattingen om wat ze hebben bijgeleerd of goed kunnen wat meer overschaduwt door hetgeen ze nog niet zo goed kunnen.

Ook ik, die zoals iedereen het beste wil voor mijn kids, die zoals iedereen de perfecte ouder wil zijn, doe dit vaak fout en ook ik geef ze te weinig complimentjes om wat ze wel goed kunnen.

Maar dit leer ik nu wel van die Amerikanen, die zien in alles en iedereen het goeie, doen niets liever dan met complimentjes rond je oren slaan, en zoals het hun imago beaamt, altijd "nice" en "happy".

Ook op school, de kinderen worden dagelijks beloond met kleine dingen, maar vooral met heel veel positieve woorden en schouderklopjes. Ook met hun maandelijkse "Award" uitreikingen, een 5-tal kinderen van elke klas ontvangen een "Award" om een positieve eigenschap, MET de nodige ceremonie en toeters en bellen. De eerste keer overviel het geheel me nog, maar vandaag heb ik er ten volle van genoten, het overweldigende van het overdrevene was weg, ik begin het hier stilletjesaan gewoon te worden.