Na school in S-California.

Mijn mond vol heerlijke chocolade, een huis dat veel te stil is, buiten is het donker en is er enkel het zachte gespetter van de sprinklers die de hele tuin natsproeien, alleen het ronken van het wat oudere laptopje brengt momenteel wat sfeer.

Ik kan het niet opbrengen een CD-tje op te zetten als iedereen in bed ligt, mijn oerinstinct 'mama' wil 'alles' kunnen horen, daarnet nog was de jongste spruit op slaapwandel, hij stamelde onverstaanbare woordjes en was blijkbaar op zoek naar 'iets', wat zal ik wellicht nooit weten, ik heb hem stilletjes terug in bedje gestopt.

De kids hebben heerlijk gespeeld deze middag, Benjamin heeft zijn klasvriendje uit de straat zwemlesjes gegeven , of was het omgekeerd? Jerrin gooide altijd weer opnieuw de speeltjes in het diepe die dan moesten opgeduikt worden door de 'zwemmeester'.

Ook de meisjes hadden onverwacht bezoek van vriendinnetjes uit de buurt, die spelen liever "tetherball" op de oprit, heel populair, op school hebben ze een aantal palen maar daar moeten ze steeds in een lange rij aanschuiven, daarom is papa in de weer geweest een stevige fundering te 'betonneren' in een gigantische bloempot om de paal stabiel te houden. Het spel lijkt een beetje 'te eenvoudig', maar eerlijk, als je de spelregels kent en je het als mama moet opnemen tegen een aantal tieners... dan verander je snel je opinie.

Alexander is vandaag thuis gebleven van school, met koorts en keelpijn opgestaan, met een koortwerend middeltje terug gaan slapen, als dat morgen niet beter is kan ik op zoek naar een "physician", in dit wildvreemde land een vertrouwenspersoon die ik helemaal niet ken, de meeste komen zelfs helemaal niet aan huis, gelukkig heb ik wel het nummer achter de hand van de enige zeldzame dokter uit de buurt die wel aan huis visite doet.

Eveline begraaft zich onder de vele brieven die ze ondanks het uitgebreide e-mailen en chatten van haar vriendinnen per post ontvangt, zo veel leuker dan het electronische gedoe. Je schrijft ze in je bed, elke dag een klein nota'tje vol, tot de gevulde enveloppe net niet zijn maximale gewicht heeft bereikt om er de gewone $ 0,80 op te plakken, je versiert het geheel uitbundig met stickertjes en glitterstiften, je stopt er een kleine surprise bij en je vult dit aan met de allesomvattende woorden, 'Miss You', 'Love You', ... , wat de postbode daar dan ook mag van denken. Haar verzameling ontvangen post is ondertussen uit zijn 'doos' gegroeid, een grotere zal welgekomen zijn, de postzegels worden met hele vellen in huis gehaald en zijn zo weer de deur uit.