Democratie in Amerika

Via Fiesta (onze straat)
Amerika predikt democratie en vrijheid, maar…… vergeet er bij te vermelden:
“For rich people only”.
Niets is voor je geregeld, je mag het zelf uitzoeken: You are free, but You are standing on your own, this is Amerika, this is what they call "democratie".
"Amerika is een land waarin iedereen zijn dromen kan waarmaken", vindt president Bush. Al kan je maar beter niet werkloos, ziek of homo zijn, want dan riskeer je uit Bush' bootje te vallen. De sociale zekerheid is al langer een pijnpunt in de Verenigde Staten.
"Elk ziekenhuis in Amerika heeft de plicht om je te helpen als je een acuut probleem hebt, maar als je geen verzekering hebt, kan je nergens terecht met "niet acute" problemen."

Inderdaad, kom je met je kind in een URGENT CARE CENTER binnen, dan vraagt niemand bezorgd wat er scheelt, ook al sukkelt ze, over je schouder hangend, binnen. Je krijgt een stapel papieren in je handen gestopt, netjes op een schrijfplankje vastgepind welliswaar, dat je 'op je gemak' mag invullen. Ze hebben al je persoonlijke gegevens nodig, maar vooral de naam en nummers van je "insurance company" met de naam van de werknemer en de werkgever, vooral dat laatste blijkt nogal belangrijk te zijn. Eens ze alles gecheckt en nagecheckt hebben en ze er zeker van zijn dat je verzekering voldoende is, nemen ze je naar de behandelingskamer. Daar gaan ze zonder aandacht te schenken aan je "acuut" probleem, even je bloeddruk, temperatuur en hartslag geven, terwijl je ligt te creperen van de pijn aan je enkel!

Het is nu al de tweede keer dat ik moet vaststellen hoe ouderwets het hier gesteld is, die dokterscabinetten zijn helemaal niet proper, je houdt het niet voor mogelijk hoe vies en stoffig ruikend het daar is. Het kastje voor materiaal is een rode ijzeren 'werkgerief'kast van craftman, onder de tafel ligt het volgepropt met weggestopt materiaal, oude afbladderende verf, oude scheefhangende schilderstafereeltjes aan de muur en in de hoek een door de tijd verbleekt plastiek bloemenboeketje.

Eindelijk komen ze to the point, en roepen ze de spoedarts erbij, die na onderzoek X-ray's nodig acht, niets te zien, zo luid het, na overleg blijken de foto's niet voldoende duidelijk en moeten ze overgedaan worden, wel een breuk te zien!
Dan wordt je doodleuk doorverwezen naar een orthopedist specialist, je mag naar huis en zelf een afspraak met een maken! Geef dan altijd mijn uitleg dat ik hier niemand ken "we are just relocated from belgium...etc." O ja, deze namiddag komt er een specialist naar hier, zal even bellen of je ertussen kan?
Die man zijn assistente heeft haar wel goed verzorgd, ook al doet ze twee patienten tegelijk, ook al zoekt ze tussen de rommel een lege doos die hoog genoeg is om haar voet te steunen.
Ben ik naar de verkeerde verzorgingspost gereden of is dit overal zo?
Gelukkig heb ik een sterke meid die tegen een stootje kan. Nu is het donker en ligt ze in bed, met lichte koorts, heb haar iets gegeven om die te doen zakken, maar niemand die je daarover raad geeft, je mag dat zelf oplossen of je kan je physician, (huisdokter) die nooit huisbezoeken doet, raadplegen.

De vele lichtjes verlichten de straat, straks kruip ik er ook in, met nieuwe hoop voor morgen...dan ga ik op zoek naar krukken, of ze naar school gaat, weet ik nog niet, want ook dat mag je zelf uitzoeken...