out of shape

Het is al sinds gisterenavond dat mijn stem het opgeeft, alsof ik een hele avond gekletst heb op een leuke party, maar dat was het ook, de nieuwjaarsreceptie van de Belgische Club in Le Pain Quotidien in Beverly Hills met Belgische bieren, belegde boterhammetjes en boterkoekjes en roomsoesjes, we hebben het getrokken tot de klank het begaf, in de parkeergarage lagen ondertussen enkele daklozen te slapen met hun radiootje aan. Wat een contrast.

De kinderen waren voor het eerst sinds onze amerika-periode alleen thuis, de buren waren verwittigd, Eveline was zelf babysit op een ander en Alexander en Catherine hadden de opdracht thuis. Alles verliep prima.

Het is al sinds deze middag dat mijn wangen aanvoelen alsof ze de hele dag aan het zonnen waren. Maar het komt vast door de stevige wandeling, met An en Pat, de ene is mijn buurvrouw en de andere de vorige eigenaar van ons huis, de andere buurvrouwen hadden forfait gegeven. Om acht uur deze ochtend, het wandelpad boven onze huizen op de berg, een ijskoude noorderwind met een stralende zon, een stevige klim tussen het struikgewas, heerlijk, maar o zo vermoeiend, gelukkig had An als goeie mama voor elk een energiebar meegebracht, het water had ieder voor zich.

"My legs are like jelly, I'm out of shape!" mailde daarnet Pat.

Goede voornemens: we gaan dit vaker doen, op zondagochtend met de vrouwen uit de buurt, de mannen mogen uitslapen of op de kindjes passen. Jipieee...