waterval van woorden

Die nieuwe mensen in onze straat zijn nog bezig met het opknappen van hun pas gekochte woning, ons meisjes konden niet wachten om een "welkomst cake" te bakken, hebben die gisteren gebracht en kwamen pas na een hele tijd terug thuis. Ze hadden kennis gemaakt met de andere kinderen, ze zelfs al helemaal uitgenodigd om vaak te komen zwemmen, wat ze gisteren en vandaag ook gedaan hebben.

Lotgenoten, in de ruime zin, maar het doet deugd, "we zijn al veel te vaak moeten verhuizen" zegt de mama, "nu blijven we zeker 10 jaar",afkomstig uit Montreal in Canada, franstalig, daarna is het begonnen, van de ene staat naar de andere, een heel verhaal, voor de oudste dochter is het genoeg geweest, 9jaar is ze, zij kan het niet meer.

Een leuke dame, zelfde leeftijd als ik, zelfde probleempjes, gelijklopende interesses, we hebben al heel veel gebabbeld, nu ja, zij dan toch, een echte waterval en ik me maar concentreren om niets mis te verstaan en af en toe ook nog wat te vertellen. (Mijn jongste kinderen letten op mijn woorden en doen hard hun best niet met me te lachen als ik de dingen heel erg fout zeg.)