compliment

Oprommelen, opkuisen, wassen, stofzuigen en mentaal voorbereiden op inpakken van de hele inboedel, dat heb ik toen de hele dag gedaan, in mijn lichtgroene super goedkoop stretchy broekje en topje uit Target.

Mezelf niet de tijd gegeven om eerst te douchen en wat deftigers aan te trekken, stap ik neuriend en blijgezind in stevige pas richting Elementary School om de kindjes op te halen.

"Hey!" roept ze, me voorbij mountainbikend met in string en stretchy zwarte lange broek gehulde (te) stevig achterwerk met rechte rug in de lucht geheven.

"I like your shirt!" en ze stopt. "Where did you buy it?"

'Ze', ziet eruit alsof ze al menig cosmetisch operatief verbeterend ingrijpen achter de rug heeft, doet vast gedwee haar dagelijks uurtje bodyworkout en haar kledij ziet er nonchalant zorgvuldig uitgekozen uit, mondhoeken kunstmatig opgetrokken met stevig gevulde lippen in steeds dezelfde donkerrode kleur.

Snel bedenk ik dat het beter voor haar zou zijn als ik nu een klein leugen voor bestwil verzin, zij komt vast nooit in het goedkope Target en als ze er al eens komt dan koopt ze daar zeker geen kledij! Zij vind mijn shirtje mooi dat ik enkel voor huishoudelijke klusjes en andere huiselijke aangelegenheden draag. Wat moet dat voor haar een domper van een antwoord zijn als ik nu eerlijk ben. Ik voel me ondertussen nog meer sloddervos dan ik al was.

"Well" begin ik voorzichtig, "it's just casual, I was cleaning the house today. I bought it in Target, but I like it too."
Zo ben ik dan, ik kan niet liegen, zelfs niet voor de fun, zelfs niet voor bestwil, zelfs niet om mijn eigen eer te redden, zeker niet om die van iemand anders.

"Oh, it's beautiful. It suites perfect with your hair and I like the flower on the front, it's a flower isn't it?"

Zie ik wat van haar fierheid wegebben?
"Yes, it's a flower, thank you for the compliment!"