Spaghetti in mijn hoofd

De haan heeft het eindelijk begrepen, we kunnen weer ongestoord slapen met open raam, maar vergeet het maar, het is net alsof er een groot bord spaghetti in mijn hoofd is terecht gekomen, bij het minste wordt ik wakker om dan meer en meer knopen te maken, bij het opstaan zijn die grotendeels verdwenen, na een frisse douche en een sterke kop koffie kan ik er weer tegenaan. De post-it-jes vliegen me rond de oren, de kalender wordt om de haverklap ge-updated, kinderen worden kribbiger, vuile vaat zet ik in de koelkast (hoort dus wel in de vaatwas!), struikel over de kartonnen dozen en de zakken vol "wegdoegerief". Maar ik mag me niet omdraaien, we hebben de weg gekozen naar een nieuwe toekomst en een nieuwe uitdaging. Gelukkig heb ik de allerliefste man ter wereld, is eindeloos geduldig en blijft zelfs onder de verhuisstress de steunpilaar van ons gezinnetje. Ja, we gaan mee naar de 'golden state', we willen hier niet meer alleen achterblijven.