Sint in Doorslaar

Deze kon ik jullie echt niet onthouden: "de" tekening voor "de" Sint, van Helena, geverfd met waterverf tot het papier ervan krult; vanmorgen aan de muur in de klas, vanavond bij ons aan het prikbord en morgenavond in de schoen?

Om half negen in de ochtendvrieslucht deed de Sint met zijn pieten hun intrede met paard en koets in Doorslaar. Je hoorde van ver de feestklokken luiden van de dorpskerk, het ontroerde me, een brok schoot me in de keel en dat overkomt me nou ieder jaar! Je hoort de hele kleuter- en lagere school tot buiten het dorp roepen en zingen, de fijnste minuten van een heel schooljaar... Wat maakt dit moment toch steeds zo bijzonder? Ook al is de magie er bij de oudsten al een beetje af, toch hebben zij een intens moment van geluk, is het de verwachting, is het de twijfel, is het dat straaltje kindergeluk dat alles doet vergeten?

Toch was er bij thuiskomst van de kinderen heel wat commentaar: 'maar' 2 pieten en veel te modern, geen muziek op de speelplaats en maar een halve dag sinterklaas vieren (tot vorig jaar een hele dag), Sinterklaas doet aan besparingen?